Meave'nin Odası

Meave & Nicholas'ın Kızları Mesaj Sayısı : 16

Bir elinde oyuncak ayısı bobo diğer eliyle ise annesinin elini tutarak odadan içeri girdi minik cadı.Gece geç saatlerde geldikleri için ananesinin evinde herkes mışıl mışıl uyumakla meşguldü.Minik cadının bu saatlerde uyuyor olması gerekse bile bugün uykusu yoktu ve annesi de biliyordu ki uykusu olmadığında kesinlikle uyumazdı.Aslında buraya neden geldiklerini bile bilmiyordu Phoebe ama sabah evin şenlik yuvası olacağını düşündükçe kısık kıkırdama sesleri dağıtıyordu odaya.Bu evdeyken mutlu kendi evlerinde anlayamadığı ama hissettiği bir sessizlik, durgunluk vardı.Minik cadı annesinin elini bırakıp yatağın üzerine tırmandı ve yastıkları alarak bobosuyla birlikte birisinin üzerine yattı.Annesi ise eşyalarını yerleştirmekle uğraşıyordu.Minik cadı bir süre sonra annesinin hiç beklemediği bir anda sorusunu yöneltti.

Neden geydik annecim ?

Gelecek Postası Editörü Mesaj Sayısı : 144

Meavenizim : Hayattaki olumsuzluklardan etkilenmesini istemediğin bir çocuk varsa, olayları ona eğleneceği şekilde anlat ki, etkilenmesin!

" Hiç mutlu olamayacak mıyım ben? " Sorusu sabahtan beri aklımı kurcalamaktaydı. Yaşadığımın bir çeşit buhran olduğunun bilincindeydim aslında. Fakat bilemediğim şey, Nicholas'ın annemleri haklı çıkarmaya çalışırcasına yaptığı davranışlardı. Zaten onların onaylamadığı bir evlilik yapmıştım. Bir de onları haklı çıkarmaya çalışmak neyin nesiydi böyle? Umutsuzluğum öylesine fazlaydı ki, en son ettiğimiz kavga beni ayrılık konusunu düşünmeye sevk etti. Evet artık beş yıllık bir illişkiyi bitirme aşamasındaydım. Rüya gibi bir başlayan bir ilişkinin son demlerini yaşamaktaydık belki de.

Yalnız kalmak ve düşünmek istiyordum; fakat bu Farrell evinde mümkün olabilecek bir şey değildi hiçbir zaman. O evde ayrılık için doğru düzgün karar veremezdim. Ve kendimi en güvendiğim ve sığınağım olarak gördüğüm, Kingsley malikanesine bırakmam için olağanüstü bir zamanlamaydı bu. Elbette ki minik kelebeğim Phoebe'de benimleydi. Onsuz bir an bile kalamam. Derin bir nefesle evden içeriye girdiğimde küçük yavrum, bir elinde babasının aldığı oyuncak ayısıyla birlikte elimden tutmaktaydı. Gecenin çok geç bir saati olmasına rağmen, bu gece uyumamıştı. Aslında ben de onu uyutmaya kıyamamıştım. Geceleri uyurken cisimlenmek, Phoebe için çok zor oluyordu. Sessizlik içerisinde çocukluğumun geçtiği odaya girdiğimde, herşeyi değiştirmeyi dilediğimi farkettim. Evet keşke herşeyi değiştirebilseydim ve hala annemlerin göz bebeği konumunda olabilseydim, tıpkı diğerleri gibi...

Ancak hayat beni başka bir şekilde sınamaktaydı ve şimdi genç bir anne olarak kızımı düşünmek zorundaydım. Odadan içeriye girdiğimizde, miniğim elimi bırakarak yatağa koştu ve tırmanarak kendisini bıraktı yastıkların üzerine. Ben ise bavuldaki eşyalarımızı dolaplara yerleştirmekle oyalanıyordum. Aslında amacım biraz zaman kazanmaktı. Kızımdan gelecek soruları cevaplayabilmek için kendimi toparlamam gerekiyordu. Ve o sırada umduğum gibi soruyla da karşılaştım ve eşyaları yerleştirmeyi bitirerek gidip yatağa oturdum. Ve onu kucağıma aldım. Saçlarını okşarken bir yandan da konuşuyordum.

" Bebeğim, sen geçen gece dayımları özledim dememiş miydin? Bu gece fırsatımız oldu, biz de geldik. Yarın onlara güzel bir süpriz yaparız. Ne dersin hoşuna gitmez mi onları cıvıl cıvıl sesinle uyandırmak. "

Farkındaydım her şeyin. Bebeğime yalan söylüyordum ama çaresizdim buna. Ona babasından ayrılmayı düşündüğümü söyleyemezdim. Bundan etkilenmesine asla izin veremezdim ve vermeyecektim de. Eğer ayrılırsak bile kızımız için dost kalacağımızı umuyordum.

Meave & Nicholas'ın Kızları Mesaj Sayısı : 16

Evet, her seferinde bu evden içeri girdiğimde ilk göreceğim kişi Tyler dayımdı. Neden böyle oluyordu bilmiyorum ama her zaman dayımlar daha öncelikli oluyordu. Belki de benimle daha yakından ilgilendikleri içindir diyeceğim ama Lily teyzeme haksızlık yapmaktan korkuyorum çünkü onun da beni çok ama çok sevdiğini biliyorum. En iyisi ben bu konuda yorumsuz ve tarafsız kalmalıyım. Bunun içinde annemin kucağına iyice yerleşip cenin hali almadan yanağına minik bir öpücük kondurmalıyım ki kondurdum bile. Sonra da başımı ve bacaklarımı karnıma çekerek iyice büzülmüş bir şekilde fısıldayarak konuşmaya dikkat ettim. Çünkü küçüklüğün detayı olmalı ki fısıldamadığım zamanlar sesim çok yüksek çıkıyordu ve buda herkesi uyandırmak anlamına geliyordu sanırım.

Evet öyle demistim özeylikle Tyler dayımı cok ama cokk özyedim. Ama sabaha kadar dayanabiliy miyim anne biyemiyoyum

Gelecek Postası Editörü Mesaj Sayısı : 144

Eski yunan mitolojilerindeki Afroditi andıran bir güzelliği olan bu bebeğin benim olduğuna bazen inanamıyorum. Öylesine güzel ve öylesine masum ki... Hiçbir çocuğun haketmediği şeyleri yaşamasını istemiyorum onunda ve bunun için elimden gelenin fazlasını da yaptığımı düşünüyorum. Özellikle de Nicholasta evdeyse ve bebeğimiz de yanımızdaysa.

Bazen yaptığımız numaralara kendimizi kaptırdığımız da olmuyor değil. Öyle zamanlarda acaba eskisi gibi olabilir miyiz? diye geçiriyorum içimden. Fakat hemen sonrasında büyü bozulup, yerini soğukluğa bırakınca hiçbir şeyin düzelmeyeceğini hissediyorum. Zaten ayrılık kararını da bu gerçek aldırmadı mı bana. Evet ayrılık'ın soğuk rüzgarları evimizde eserken, kendimi bahama adalarında gibi hissettiğim güvenlik adama bırakmam bu yüzdendi işte. Tabi ailemi özlemem de cabası. Özellikle de beni affeden babam, abim ve ikizim Tyler.

Onlara gerçeği söylemeyi öylesine çok isterdim ki... Ancak bunu yapamam. Yaptığımda alacağım tepkileri çok iyi biliyorum çünkü. Ne tepki vereceğinden emin olmadığım tek bir kişi var. O da Tyler... İkiz olduğumuz için bazen duygularımızı birbirimizin ruhunda hissedebiliyoruz. Belki de bu yüzden bilemiyorum onun ne tepki verebileceğini. Bütün bu düşüncelerden arından tepki kucağıma iyice yerleşen miniğim ve yanağıma kondurduğu küçük bir öpücük oldu. İşte bütün çektiklerime değen şey... Ardından da o masum sesi...

" Bebeğim dayanacaksın. Birazdan beraber uyuyacağız hem. Tyler dayının da uyuması gerek. Yorgun uyanırsa seninle oynayamaz yarın. Bunu istemezsin öyle değil mi küçüğüm. "

Bu da bir yalandı işte. Tyler uyuyamazsa ağrıdan kıvranırdı ve buna dayanamazdım ben. Ve bunu da miniğim bilmiyordu.

Meave & Nicholas'ın Kızları Mesaj Sayısı : 16

Uyumak fikri annemin kucağına yerleşmişken o kadar tatlı geliyordu ki annem bütün gece böyle durabilecek olsa bu şekilde uyumayı isterdim açıkcası ama ne yazık ki bu mümkün değildi.Gülümseyerek minik ağzımla esnedim ve annemin yüzünde ki artan gülümse daha çok hoşuma gitti ve konuşamadığım zamanlarda ki gibi sadece elimi yanağına koydum ve dokundum. Bebekliğime dair sanırım sadece bu hareketimi severek hayatım boyunca kullanmak üzere yanıma almıştım. Sonrasında ise annemin minik elimi alarak avcumun içini öpmesi yüzümdeki tebessümü daha da arttırdı.

Ne zaman uyuyacayız anne ?

Ardından annemin kucağından kalkarak boboyu aramaya koyuldum. Yatağın üzerinde bir yerde olduğunu biliyordum ama nereye koyduğumu hatırlamıyorum ki açıkcası iki dakika da yatağı dağıtmak ancak benim yapabileceğim birşey olabilirdi. En sonunda yorganın altından çıkan bobomu aldım ve yastığın birisini çekerek yorganın altına girdim.Uykum gelmişti ve annem de zaten yeteri kadar yorgundu. Ama ondan önce ellerimi sevinçle çırparak birazcık bağırdım.

Masal vaktii

Gelecek Postası Editörü Mesaj Sayısı : 144

Eğer bir çocuğunuz varsa asla üzülemezsiniz. Onun yüzündeki o masum gülümseme sizin de gülümsemenizi sağlayan bir büyü gibidir. Tıpkı Phoebe'nin gülümsemesinin bende yarattığı etki gibi. Küçüğüm kucağıma iyice yerleşmiş olmasına rağmen, doğruldu ve oyunca ayısını aradı yatağın içinde. Elbette sadece çocukların yapabileceği şekilde de yatak darmadağın hale geldi. Bense bütün bunları gülümsemeye izlemekteydim. Ayıcığını bulduğunda, eski günleri hatırlatacak şekilde elini yanağıma dayadı. Henüz altı-yedi aylıkken sevgisini böyle göstermeyi öğrenmişti miniğim. Şimdi de ara sıra böyle yapmaya devam ediyordu.Yanağıma koyduğu elini avcuma aldım ve o minicik elin avucunu öptüm. Yüzündeki gülümseme arttı ve kendisini yorganın altına attı küçük bir esnemeyle. Ardından gelen incecik sesi, küçük bir tebessüme neden oldu bende. Her zaman ki gibi masal istiyordu küçük meleğim.

" Pekâlâ küçüğüm, bu gece çirkin ördek hikayesini okuyalım. Bakalım nasıl bir hikayeymiş? "

Babamın küçük anlattığı hikayelerin başındaydı çirkin ördek yavrusu. Ve benim de en severek dinlediğim hikayelerden biriydi. Annem ise genelde ikizim Tyler'e ve abim Trevor'a onların seveceği tarzda hikayeler okurdu. Bu eve ne zaman gelsem bunları hatırlamak canımı acıtmıyor değil. Ancak şu anda ne yeri ne zamanı. Öncelik bebeğimin uyumasında şimdi. Sesimi ayarlarak bebeğimi kendime doğru çektim biraz ve üzerine yorganı örttüm ve kitabı okumaya başladım.

" Anne Ördek sabırla yumurtalarının kırılmasını bekliyordu. Vakit tamamlanınca ördek yavruları yumurtalarından çıkmaya başladılar. Fakat en son ve en büyük yumurta bir türlü kırılmıyordu. Sonunda yumurtanın beyaz kabuğu çatladı. Diğerlerinden daha gri ve farklı olan ördek yavrusunun küçük kafası göründü. Anne ördek yeni doğan yavruya bakarak ;"Umarım değişir.." dedi şevkatle. Zaman ilerliyordu ama ördek yavrusunun rengi hala griydi. Kümesin bütün hayvanları onunla alay ediyorlar, ona "çirkin ördek yavrusu" diye sesleniyorlardı.

Zavallı yavru o kadar mutsuzduki sonunda uzaklara gitmeye karar verdi. Gün boyunca yürüdü gece olunca ise çok yorulmuştu. Mola verdi. Bir yanda açlık, bir yanda korku...Ama yapabileceği hiç birşey olmadığından derin bir uykuya dalmakta gecikmedi.

Ertesi sabah su sesleriyle gözlerini açtı. Geceyi yaban ördeklerinin çılgınca eğlendiği küçük bir göl kıyısında geçirdiğini anladı. Bu gürültücü arkadaşlarına kendini tanıtmaya hazırlanıyordu. Birden bir tüfek sesi ile irkildi. hiç zaman kaybetmeden ordan uzaklaştı. Çok geçmemişti ki küçük ördek kendini bir çiftlikte buldu. Çiftliğin sahibi yaşlı kadın onu doyurdu. Ateşin yanında uyumasına izin verdi. Fakat yavru ördek bir göl bulabilme umuduyla oradan da uzaklaştı.

Günlerce bir göl bulabilmek için rastgele yoluna devam etti. Sonunda bir göl kıyısına ulaştı. Bu arada yanlız başına yaşamayı öğreniyordu. Bu göl kıyısında yavru ördek gün geçtikçe büyüyordu. Kendisi farkında olmadan görüntüsü değişiyordu. Geçen kuğuları gördükçe onların asil duruşları ve güzel görünüşlerinden dolayı iç çekiyordu.

İlkbaharda bir kuğu sürüsü gölün kıyısına yuva yapmaya geldi. Çirkin ördek yavrusuyla tanışmak için yaklaştılar. Fakat kendisini bu zarif kuşlarla arkadaşlık etmek için çok çirkin ve kaba buluyordu.Birden bire suda aksini gördü. O da ne!...

Kendisini güzel bir kuğuya dönüşmüş olduğunu farketti. Kuğu sürüsüne katıldı ve ömür boyu mutlu oldu."

Hikaye kitabını kapattığımda bebeğimin de derin rüyalarda olduğunu görünce hafifçe tebessüm ettim ve kendimi onu izlerken uyumaya bıraktım.